Bilmeyen yoktur sanırım.

Eldeki parça kumaşlar alınır özel bir takım birleştirme yöntemleriyle

 çeşitli desenler, rengarenk tek parça oluşur.

Artık onunla ister yorgan yap, ister her hangi bir yere örtü.

Hatta çeşitli giyisiler.

Artık senin maharetine ve ihtiyacına kalmış.

Anneannemin yaptığı seccadeler, yorganlar ile ilk kez tanışmıştım

kırk yamayla.

Bu en sevdiğim elbiseden, bu annemin bluzundan;

o parçanın geldiği yeri hatırlamaya çalıştığım

bir hafıza oyunum bile vardı.

Sonra annem de merak sardı. Okulda kurslarını açtık

Maharetli ellerden inanılmaz eserler çıktı.

Saadet Erdem öğretmenimin de az emeği yoktu tabi ki.

Merhum arkadaşım Refika Ertekin Hocamız

Can dostum Türkiye´nin her şehrinden o ilin özel kumaşı

dokuması ne varsa getirtip muhteşem bir eser yaratmıştı.

Türkiye haritası. Tabi ki sevgili dürümün de bu konuda

çok ama çok başarılı olduğunu söylemem lazım.

Peki nereden geldi aklıma bu mevzu derseniz.

İlgisizmiş görünebilir ama bana hayatlarımızı hatırlattı.

Yaşadığımız yerler. Tanıdığımız insanlar. Yaptığımız işler.

İyi kötü her an ardından kalan izler. Tüm deneyimlerimiz.

Sonuçta elimizdeki malzemenin zenginliği ve hayatı yaşama becerimiz

İle birleşen parçaların toplamı şimdiki var olduğumuz biz değil miyiz?