yaşam tekeri 
döndükçe
aynı yerden 
başka gidilecek
yol kalmıyor
bir yanım
vefasızlığa bergüzar
şiirlerim
bir yanım 
siren kayalıklarının
ela gözlü
göçebe 
tanrıçası
.....
tan karanlığında
her sabah
salıp omuzundan
aşağıya uzun
sarı saçlarını
yürüyüşe çıktığında
görünmezlik tüllerini
sarıp kusursuz
bedenine
korkularıma
yön veriyor
ve
yalan
yaşamıma
.....
bir bana
gösteriyor
günümü
feleğim şaşıyor
düşündükçe
o
fütursuz yollara
küçük gelen
zarif
ayaklarını

sudan
çıkmış
balık

balıklar
görürdüm
deniz kenarlarında
sudan çıkmış
balıklar 
kıyı balıkçılarının
sepetlerinde
oturur seyreder
merak eder
kendimce bir
senaryo kurar
konuşurdum onlarla
balıkçının anlamsız
bakışlarına aldırmadan
ne kadar özlüyorlardır
derdim
onlara hayat veren
farkına varmadan
kuyruk sallayarak
umursamadan 
ve bilmeden
yaşadıkları
güzelim mavi
denizleri
....
sonra 
kendimizi
düşünür içimde bir
şeylerin koptuğunu
hissederdim
hayatımıza ruhumuza
dokunanlar olmadan
nefes almak
ne zordur
onların elimizden
kayıp gitmesine
kayıtsız kalmak
buna izin vermek
sonra da
sudan çıkmış
balıklar gibi
çırpınmak
geri dönüşsüz
labirentlerde
kaybolup
gitmek