Cem Yılmaz´ın mizahi anlatımı ile hafiften dalga geçtiği o mevzu.

Yavru kedilerin kuyruğunu yakalamak için çırpınıp halsiz düştüğü;

vazgeçip yürüdüğünde arkasından gelen kuyruğu misali.

kovalamakla değil; durup yaşamakla anlaşılacak o güzel duygu.

Gerçekten nerde bu huzur?

Sohbet ederken sorgulamak, ya da açığını yakalamak için değil de

gerçekten anlamak için dinleyen bir dostta.

Samimi bir çift gözde; içten söylenmiş bir sözde.

Güvenle yürünen yolda.

Avucunun içindeki sıcaklıkta.

Hakkıyla bitirilmiş bir işte.

Tutulmuş bir sözde.

Hapşırırmış gibi yaşanan doğal bir hayatta.

Rekabetin değil; mücadelenin olduğu, emekle verilen gayrette.

Sağlıkla alınmış nefeste.

Kısacası iyi hissetmekte.

Günümüz dünyasında en zor kazanılan servetimiz.

Kimsenin onu çarçur etmesine izin vermemek kendimize yapacağımız

en büyük iyilik, hayata yapılacak en güzel yatırımdır.

Asıl ihtiyacımız olan sadece budur.

Günlük hayatın içinde, koşup kovalarken makine değil, insan olduğumuzu

hatırlamak, güzel anları çoğaltmak çok da zor olmasa gerek.