Ağır tahrik altında mağdur olmak varmış kaderinde. O babasının annesinin biricik evladı, pamuklara sarmalanmış sevilip sarılmış kıymetli oğul. Oysa ne kadar yorulmuştu. Kolay mı haddini bildirmek bir eksik eteğe. İşkence et, bağır hakaret et; boğ soluğunu kes, yetmez! Koy bidona yak hem de diri diri bitmez! Dök üstüne betonu yine de hırsı geçmez. Yazık oldu oğlana ceza vermek yerine teselli etmek gerekir vah vah. Çok hırpalandı yıprandı çocuk. Şu kadınlar da hadlerini bilmeliler! Canım sen hem kendini öldürt, yor elin oğlunu, hem de ger huzursuz et; bir de ailen sevenlerin kadınlar, kadına destek verenler sana arka çıksın üzsün oğulları. Gerçekten de çıktı dünyanın çivisi.

Hakikatten de böyle düşünüyor olamam tabi ki. Sadece olup bitenlere bakıp empati kurmaya çalışıyorum.

Böyle düşünen var mı? İnsan aklı bu kadar da dar mı? Cinsiyetçi bakışın kadına zulmün şiddetin gördüğü bu alttan almaların, ceza indirimlerinin başka bir açıklaması olabilir mi? Haksız tahrik indirimleri, canilerin katillerin kısa sürede tekrar toplum içene dönebilmeleri nasıl açıklanabilir? NEDEN Ağırlaştırılmış müebbet cezası 23 yıla düşürülür ve zaten infaz yasası gereği en fazla o katil 12 yılda topluma salınır. Anlamak istiyor muyum? Bilmiyorum. Bu nasıl bir erkeklik ki bir sözle, bir cümleyle yerle yeksan olup söyleyenin katilini vacip kılıyor. Bilmek istiyor muyum ondan da çok emin değilim aslında. Bir kadını yakarken bütün insanlığı yakıyorsunuz. Bir kadına zulmederken bütün insanlığa zulmediyorsunuz üstelik de bunu yaparken daha erkek olmuyorsunuz hatta insan bile olamıyorsunuz beyler. Erkeklerin dünyasında var olma mücadelesi veren kadınlara ve adam olabilmeyi başarmış vicdanlı erkeklere düşen de bu kıyıma bir dur demek değil de nedir? Kız evladı doğan her annenin, kız evladı olan her babanın başını yastığa rahat koyabilmesinin yolu da tam da buradan geçmiyor mu?